Ik ben op een klein intiem verjaardagsfeestje met ook enige jonge moeders - nou ja halverwege de veertig - en hele leuke kinderen - en die gaan helemaal los over de nieuwe tv-serie ‘De luizenmoeder’. Schoolpleinen schijnen een krankzinnige plek te zijn. Zo erg dat je als volstrekte buitenstaander die ik op dit gebied ben geen idee hebt. De serie heeft nu 3 afleveringen gehad, lees ik, en 2,6 miljoen kijkers. Een regelrechte hit. Schaamteloos. Heerlijk.
Schoolpleinen. Toen ik klein was woonden we naast een school met een schoolplein. Het was niet onze school, maar na schooltijd was het voor onze buurt wel een speelplek. Ik heb er toen ik zes was meegedaan aan een sketterrace. De banen waren afgezet met strobalen. Ik was dat allerjongste deelnemer en de allerlangzaamste. Ik won de poedelprijs.
Nu woon ik tegenover een schoolplein. Dat vind ik leuk, dat gedoe. Maar dat zich allemaal dit soort dingen afspelen? Het universum dat aan mij voorbij ging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten