Ik sta te koken als de telefoon gaat. Het is Margs zus Hilda. Of ik even heb. Of ik misschien een voorwoordje wil schrijven. Een paar jaar geleden had Marg haar voor haar verjaardag een heel mooi boekje gegeven met eigengemaakte foto's en haiku's. Dat wil ze nu gaan herdrukken als aandenken voor de achterblijvers. Liefst zo gauw mogelijk, bijvoorbeeld vanavond nog, want de productie is vijf werkdagem. En Marg wil het het liefst nog met de warme hand aan de mensen schenken. (‘Dat is een staande uitdrukking’, weet Bobby.)
Het is meteen een heel gedoe met foto's en teksten mailen, mijn aardappelen branden natuurlijk aan, mijn printerinkt is op, ik heb geen idee wat ik zal doen. Ondertussen vind ik in de iCloud ook nog een foto van Marg met het boekje in kwestie, ik meen 2014.
Rond half negen is er een tekst. Over de schoonheid van dingen maken en die gemaakte dingen laten zien. Ik bel naar Heeg: 'Hani501, wil je alsjeblieft even meelezen? Is het wat? Of is het stom?' ‘Het is mooi', oordeelt ze.
We moeten allemaal weer een beetje huilen, te Heeg, te Utrecht Zuilen en te Den Bosch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten