De schilders

De schilders zijn bij ons aangeland. Gisteren vroeg de opperschilder nog welk nummer groen we wilden, ik appte het nummer, en nu wordt het erop geschilderd. Wat grijs was, wordt groen. Het is wel erg groen in dit felle zonlicht. ‘Ik had gedacht dat u een donkerder kleur zou nemen’, zegt de schilder. ‘Met die afplakstrip lijkt het wel ADO Den Haag’, zeg ik. Dat vindt hij een leuk grapje.

Stuur een foto naar Bobby op zijn werk. ‘Het is wel erg groen’, schrijf ik er als commentaar bij. Maar hij snapt mijn grapje niet. Toen Mutti ooit verhuisde van de drive-in woning naar de flat heb ik met haar vloerbedekking en gordijnen uitgezocht. Het was nogal geel. Weet u dat wel zeker, vroeg ik een paar keer, want het is wel erg geel. Ja ze wist het zeker. En toen de vloerbedekking gelegd werd belde ze op mijn werk. ‘Het is wel erg geel, Luus.’ Alsof ik opdracht zou geven om die vloerbedekking weer te verwijderen. Het bleef erg geel, maar als een zonnig korenveld. Eigenzinnig. 

Zo moeten we ook maar naar dit groen kijken in een straat vol grijze deuren.