Toen Linda van de week in de tuin op de thee kwam was er ineens geen gas meer en dus geen thee. Dat past in het geheel niet bij mijn concept van mijn tuin dus ik op onderzoek uit. Prioriteit nummer 1. Er zijn dagelijks butagasflessen te koop aan de Gageldijk, maar dan moet je met de auto. Het kan ook bij ons eigen winkeltje, maar dan moet je even geduld hebben. Op zaterdagochtend tussen 10 en 12 kun je daar je lege gastank inruilen voor een volle à €36. Ik donderdag mailen met Gert-Jan van het winkeltje, die echt niet eerder kon dan zaterdag. En Bobby gevraagd de tank af te koppelen en voor te doen hoe die er weer aan gaat.
Op de site staat dat je bij het winkeltje soms wat langer moet wachten dan je wellicht lief is, en of je dat voor lief wilt nemen. Dus ik vanochtend vroeg naar het winkeltje. Een hoofd vol horrorscenario’s. Ik weet niet waarom ik dat heb, die horrorscenario’s. Dat er een lange rij kletsende mensen staat. Dat ik een verkeerde fles heb. Dat er net geen karretje beschikbaar is en dat ik het hele eind met die loodzware fles moet lopen. Dat er geen geld meer op mijn pasje staat zodat iedereen mij onbetrouwbaar vindt. En natuurlijk: dat de gasfles ontploft en dat het huisje afbrandt.
‘Ben jij Gert-Jan’, vraag ik aan Gert-Jan. Ja hij is Gert-Jan. ‘Ik ben Lucie.’ ‘O dan hebben we van de week contact gehad!’ Je maakt zo nieuwe vrienden. Hij waarschuwt dat de prijs van het gas wel omhoog zal gaan en dat binnenkort de gastank wel €40 zal kosten. ‘Hoe lang doe je met zo’n gastank’, vraag ik. ‘Ik zet alleen maar kopjes thee.’ Hij heeft geen idee. Zelf had hij zijn gastank na twee jaar maar eens vernieuwd, hoewel de oude nog niet leeg was. Waarom? Dat wist hij ook niet, zo’n gevoel. Dus er zijn ook mannen met dergelijke hersenspinsels. Een hele troost.
En dan dus het moment suprême. Lucie sluit gasfles aan. Want Bobby slaapt nog, daar kun je niet op wachten. Het gaat helemaal goed. Ik heb nu verse koffie en er is niets ontploft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten