Yesilgöz

Al weken kan ik niets verzinnen om te tekenen dan de vier onderhandelende politici, want die tronies staan op dit moment het diepst in mijn bewustzijn gegrift. En ik gun ze dat eigenlijk niet. Teveel eer. Ik beweerde altijd dat de portretten een soort liefdesverklaring zijn, maar bij dezen is dat zeker niet het geval. Toen ze nog lijsttrekker was kon ik haar naam almaar niet onthouden, maar inmiddels is die er wel in gekerfd. Komt er een nieuwe reeks aan met rechtse politieke leiders, in Nederland, Europa en de hele wereld?

En ik zet mijn tekeningen altijd zonder commentaar op Instagram. O twijfel! Zullen mijn Instagram-vrinden nu denken dat ik fan van haar ben? En nu ben ik ook al met Caroline van der Plas beginnen. Misschien moet ik die voorlopig maar binnenskamers houden.

In de reeks vrouwelijke politici deed ik eerder Angela Merkel, Sigrid Kaag, Marianne Thieme, Theresa May. Altijd met gemengde gevoelens, blijkbaar. En wat koninginnen en prinsessen. 

En inderdaad, ik krijg nauwelijks likes voor mijn Yesilgöz, niet omdat de tekening niet goed is maar omdat de mensen haar niet mogen en ze niet snappen dat ik die tekening gemaakt heb. Misschien moet ik wachten met publiceren tot ik ze alle vier gedaan heb (dilan Yesilgöz, Caroline van det Plas. Geert Wilders, Pieter Omtzigt) of alle vijf: want Ronald Plasterk is ook een portret. Of alles zes: ook Mona Keijzer.