In de garderobe van Singer stuit ik op Linda (van het woensdagavondkoor waar ik af ben) en haar man. Ze zijn haar jas kwijt. Ik ben met Bobby. Linda en ik grijnzen allebei, want we gaan doorgaans vooral zónder onze mannen de hort op.
Het is inderdaad al een tijdje terug dat Bobby en ik (in elk geval hier te lande) samen naar een museum waren dus het voelt bijzonder feestelijk. We gaan naar de tentoonstelling 'Frisse Wind. Impressionisme van het Noorden' met werk van Nederlandse, Duitse en Deense impressionisten. Het is een samenwerking met twee Duitse musea: het Landesmuseum in Hannover en een Museum Kunst der Westküste in het dorpje Alkersum op het Duitse waddeneiland Föhr. Bijna de Deense grens. Ik hoop natuurlijk op flink wat (voor mij nieuwe) Scandinavische kunstenaars, zoals de Zweed Henry Mayne die ik in 2018 in Ystad ontdekte.
Enfin. Vooraf was ik een beetje gereserveerd, net als toen ik naar hun tentoonstelling over de Mediterranée ging. Nu dacht ik: ze zullen al hun eeuwige highlights wel weer laten zien, ditmaal wat verdund met Deense en Duitse kunstenaars, maar dat vooroordeel was ik al genietende al snel kwijt. In de eerste zaal 'Licht' onmiddellijk diverse lievelingsschilders: de niet zo algemeen bekende Co Breman en Jo Koster, en de Denen Peder Severin Kroyer en Anna Ancher. Zij horen tot de Skagen-schilders. Skagen is landtong van Jutland/Denemarken ter hoogte van Göteborg. Het is wel een tentoonstelling om een atlas naast te gebruiken. Maar dan heb je zo weer mooie vakantiebestemmingen. Jo Koster zag ik ooit in Meppel bij een tentoonstelling over Staphorst. Zij heeft hier een schilderij van een meisje dat Bobby erg op een jeugdfoto van mij vindt lijken, qua intensiteit. Er is een zaal over zee&strand, over platteland, over tuinen, over winters. Echt mooi weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten