Bobby is jarig. Hij doet dit jaar maar een klein feestje met vijf van zijn vrienden uit de studententijd. Zij spreken graag over vroeger: de studentenvakbond, de CPN, linkse boekhandel De Rooie Rat, de woongroepen, de krakers… Nu zijn ze ict-er, beleidsmedewerker bij de gemeente, grafisch designer bij de krant, geestelijk verzorger, haptonoom. Ze wonen allemaal in een mooie jaren dertig woning in de gezegende wijk Oog in Al. Slechts een van hen heeft kinderen, de rest is kinderloos. Het is heel genoeglijk en gezellig. Het soort feestje waar ik het meeste van houd, dat iedereen een gezamenlijke ervaring heeft, dat er een gesprek is over wat ter tafel komt en dat iedereen ook beetje individueel aan bod komt.
Wel raar dat nog niet zo heel veel jaren geleden 65 jaar worden een reusachtige mijlpaal was. Het jaar dat je stopte met werken, het grote afscheid van het werk, en dat de AOW en het pensioen kwam. Alleen Hans is met pensioen, de anderen zijn eind vijftig begin zestig. Allemaal oudere werknemers, steeds meer ingehaald door nieuwe mores en jonge mensen op het werk. Een les in nederigheid. We hebben het over de schok van de politieke ontwikkelingen in de wereld en in Nederland, terwijl wij altijd dachten dat het uiteindelijk béter zou worden met de wereld. En dan maar geloven dat er altijd weer jonge idealistische bevlogen mensen zullen opstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten