Ik moet bekennen dat ik een beetje verslaafd geraakt ben aan Van Roosmalen & Groenteman. Het begon toen ze vorige zomer zes weken op 'stage' gingen bij SBS6. Een vakantiebaantje. Er was zoveel rumoer omheen dat ik maar eens ging kijken. De eerste aflevering vond ik het nog niks, slap geouwehoer, maar de tweede keer moest ik al lachen en daarna was ik verkocht. Sindsdien kijk ik naar hun wekelijkse show en luister ik regelmatig naar hun dagelijke podcasts. Het is de combinatie van slap ouwehoeren en overal goed van op de hoogte zijn. De hogere en de regionale journalistiek. En filmpjes uit de vleesindustrie. En dooremmeren over politici en BN-ers. En het lachje (giecheltje) van Gijs doet ook wonderen. Het klinkt alsof ze er écht plezier in hebben en ik tegen wil en dank ook.
Vanavond ging ik een podcast luisteren van de Volkskrant, 'De kamer van Klok', die ook alweer gepresenteerd werd door Gijs Groenteman. Dat kwam omdat-ie over Yesilgöz ging. En toen luisterde ik ook maar de dagelijkse podcast van NRC. Ineens vind ik de podcast, waar ik eerst weinig van moest hebben, een mooie vorm van journalistiek. Tenminste de podcasts van de dagbladen. Heel wat avonden lees ik laat al de NRC van de volgende dag, maar de gesprekken die journalisten (collega's) elkaar vertellen over hoe hun verhalen tot stand komen zijn heel interessant. Misschien omdat het mijn vak was? Maar er zijn veel meer die daar naar luisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten