De vlecht

Het grote lezen is eindelijk begonnen. Gelezen: De vlecht door de Parijse schrijfster Laetitia Colombani. Gevonden in de centrale bibliotheek op de Neude. Colombani is filmactrice, regisseur, scenarioschrijfster en nu dus ook auteur van inmiddels drie romans. In Frankrijk en Duitsland zeer succesvol en misschien ook wel in Nederland maar dan heb ik dat gemist. Dit De vlecht is haar romandebuut. Drie verhaallijnen over vrouwen op drie continenten samengevlochten. Vrouwspersonen die knokken voor een betere toekomst voor zichzelf, en voor geloof in zichzelf. 

De eerste vrouw Smita woont in Badlapur Village in India en hoort tot de dalit, de laagste kaste, is een paria, heeft geen kans op een beter leven en toch wil ze dat voor haar dochtertje Lalita. De tweede is Gulia, een jonge vrouw uit Palermo op Sicilië, wier vader een pruikenfabriek heeft. Als hij ziek wordt zal zij hem opvolgen. Maar dan blijkt er nauwelijks haar meer aangevoerd te worden. De derde vrouw is Sarah uit Montréal in Canada, een succesvol advocate, carrièrevrouw, die echter borstkanker krijgt en door daar compagnons naar de zijlijn geschoven wordt. Steeds een verhaallijn met een cliffhanger. En aan het eind komen die drie verhaallijnen bij elkaar. Drie vrouwen die niet opgeven. Het is een boeiend verhaal, een onderhoudend mooi geschreven roman.