Het is een koude natte muisgrijze dag. Als ik mijn stuk over de gospelmuziek de deur uit heb, heb ik zin iets kleurigs, maar weer voor om naar een herfstbos te gaan is het echt niet. En zo wordt ineens het de Kunsthal in Rotterdam, de tentoonstelling ‘Wonderful Things’ van de Britse modefotograaf Tim Walker.
Die tentoonstelling hangt er al een tijd, maar ik was er nog niet naar toe omdat modefotografie me niet direct zo boeit. Maar blijkbaar sta ik op deze grijze dag toch open voor de levendigheid, de kleur, de originaliteit.
Het is echt overweldigend, die beelden. Zoveel foto’s, zoveel buitenissigheid. Het is geen digitale trucage, het is allemaal in scène gezette analoge fotografie. Achteraf blijft het gevoel hetzelfde, het is overweldigend, maar weet niet zo goed wat ik ermee moet, heb er weinig voeling mee, ik kan me voorstellen dat het in excentrieke modebladen een extra opvallende aanpak is, totaal over de top, maar dat vind ik de modewereld toch al.
Als ik thuiskom zie ik ‘s avonds in het Journaal dat er in de Kunsthal net een tentoonstelling is geopend over de Toekomst van Zwart. Heb ik helemaal niet gezien, ben ik dus niet geweest. Want één tentoonstelling was al overweldigend genoeg. De verslaggever vraagt: ‘Waarom de Toekomst van Zwart?’ en de curator antwoordt giechelend: ‘Waarom niet?’ Zo is het maar net.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten