Bij Hani501 is een paard op haar voet gaan staan en nu zit ze al twee weken te Heeg op de bank met haar gipsvoet omhoog. Vandaag ga ik in de nieuwe bolide op ziekenbezoek, met lunch mee: een pannetje pastinaaksoep en een broodje zalm met Mierikswortel-roomkaas. Doordat ze niet mag lopen kunnen we wel vijf uur praten en dat doen we dan ook bijna non stop. Heerlijk. Tijd voor alle relevante zaken en voor lekker eten, wat natuurlijk ook een zeer relevante zaak is.
De foto is te zien als weer een in de lange reeks ‘Frau und Auto’, die ik begon toen ik doorkreeg hoe belangrijk onze auto’s voor ons waren. Reenske had een witte Ford Fiesta, Hani501een groene Citroën C2, Diana eerst een lichtblauwe Diane en toen een donkerblauwe Peugeot 205, ik eerst een petrolblauwe Nissan Sunny en toen een groene Nissan Almera. Will had meteen al een auto met snob appeal: een Rover. En kijk ons nou! Allebei een soort van lichtblauw bakbeest.
Ik ben nu mijn hele verhaallijn ‘Frau und Auto’ gaan lezen en kom de mooiste foto tegen van mij en Mutti en de eerste Celica in de Emmerdennen. 2009. Hartverscheurend prachtig.
Hani501 zegt: ‘Ze stráált helemaal.’ Maar ik denk niet dat dat om die auto ging. In mijn herinnering was het een Pool die de foto maakte. Er waren daar in het bos vaak Poolse mannen aan het weekend vieren met jeu de boule en shag en bier. Omdat ik niet bang was was Mutti ook niet bang. Volgens mij straalde ze naar die Pool.
De verhaallijn ‘Frau und Auto’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten