Naar Huizen

Margs zus Hilda woont in Huizen, in een jaren negentig nieuwbouwwijk in de buurt van het Gooimeer. Sinds Margs overlijden (maart 2018) spreken we zo een of twee keer per jaar af, in eerste instantie op haar verjaardag en/of op de datum van overlijden, maar dat is steeds meer gaan afwijken. Ik ben geloof ik nog nooit bij licht in Huizen geweest. Op een of andere manier rijd ik altijd door het donker naar haar toe. Ze woont in een fijn huis, maar vanaf de A27 is het een oneindige route met bochten en rotondes er naar toe. Onbegrijpelijk. Niet fijn. ‘t Is dat ik Google Maps heb, dan kun je een beetje anticiperen op de bochten. Het is alsof je in een enge game zit. 

En nu zit ik ook nog in de benzinelucht. De autoverkoper uit IJsselmuiden vindt de prijs die onze garagist Dirk opgegeven heeft voor een nieuwe filter te hoog (€250, plus arbeidskosten, het zit nog in de garantie) en wil nu dat we het filter bij hun garage in Zwolle laten vervangen. Daar moet zijn baas uitsluitsel over geven. Dus die kwestie duurt nog even voort. Wel hebben we inmiddels bedacht dat we bij het ventileren van de auto de interne circulatie gebruiken, wat je ook doet als je in een tunnel rijdt, zodat je geen buitenlucht gebruikt. Dat helpt inderdaad al een beetje.

Het is supergezellig bij Hilda. We hebben veel dezelfde interesses. Zij maakt miniatuurschilderijtjes, heel goed. En ze gaat volgend jaar naar Schotland, kamperen, wat wij in 2019 deden, dus ik weet een paar mooie campings. 

Maar om 22u wil ik terug. Ik zie als een berg op tegen de terugreis in het donker langs die duizend duistere bochten. Zijn het de oude ogen, dat het zicht in het donker langzaam minder wordt? Maar er blijkt een andere route te zijn, dwars over de heide, naar de A1. Die duurt 1 minuut langer, dus die heeft Google in eerste instantie niet. Wat een opluchting.