Als je wilt kun je deze zondag - die benoemd is tot Dag van de Stilte - propvol vullen met stilte-activiteiten. Meditaties, wandelingen, maaltijden. We kiezen de dienst waarin Diana voorgaat. Normaal doet ze dat in de kerk aan de Prinsengracht De Duif, maar omdat die ruimte vandaag verhuurd is zijn ze uitgeweken naar de Amstelkerk op het Amstelveld.
Dat ik stilzijn en dat mensen hun mondhouden (incusief ikzelf) toejuich moge bekend zijn, maar ik hik toch een beetje aan tegen 130 programma's rond stilte. Vind ik een beetje druk.Preken voor eigen parochie bovendien. Trekt dat nou nieuwe mensen aan? Of is het ondersteunend en bevestigend voor mensen die de stilte zoeken? Is het een marketingtool?
Het is de uitdaging, begrijp ik van Diana, om in een kerkelijke omgeving stilte te betrachten. De liturgie is doorgaans dichtgetimmerd met teksten. Psalmen, gezangen, gebeden, lezingen, overweging, zegen... Tekst tekst tekst. De dienst rond stilte heeft veel teksten over de waarde van stilte, over luisteren, heel mooie, ware en relevante teksten, maar echt stilte laten vallen is er toch een soort taboe. Het koor zingt schitterend, maar ook heel luid.
Na afloop gaan we spontaan met Diana en Ekram in de koude herfstzon buiten lunchen bij Nel, het restaurant in de Amstelkerk. Onder de kastanjebomen. Met veel lachen. En dan naar huis, eindelijk stil zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten