We lopen met ons zevenen met in de palm van onze handen een Jacobsschelp met een waxinelichtje erin. Op zoek naar het lichtje in onszelf. Dat deden/doen volgens Thom de pelgrims op de route naar Santiago de Compostela ook. De Sint-
Ik ben een beetje druk want na het werk komt ineens Nichtje eten en praten en we kunnen nog wel uren door. Maar ik wil - verscheurd en wel - toch naar de meditatie.
Mijn lichtje gaat door die drukte steeds uit. Hoe metaforisch. Maar ik steek het gewoon weer aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten