In het Gemeentemuseum van Den Haag bezoek ik de tentoonstelling van Mark Rothko. Het is er heel druk, het lijkt het Rijksmuseum wel.
Rothko's werk ken ik al heel lang, vanuit uit de kunstposterwinkel annex lijstenmakerij die Ex inmiddels meer dan 25 jaar geleden overnam. Ze verkocht er toen veel moderne Amerikaanse kunstenaars. Grote abstracte posters. Zij had dat allemaal op de kunstacademie geleerd, ik op mijn beurt leerde het in de posterwinkel. Zoals dat kan gaan. Ze verkocht ook veel Walasse Ting, maar dit terzijde. Mark Rothko, die vind ik wel wat voor de kapel in het nieuwe huis.
De zalen zijn propvol mensen. Terwijl je graag in je eentje daar zou willen zijn.
Erg mooi is de diepe gelaagdheid van de kleur. Kleur na kleur. En wat dat doet als je langer blijft kijken. Rood-oranje, de bruine kleuren. Voor Rothko was zowel het maken van als het kijken naar zijn monochrome doeken een diep spirituele belevenis. Nou ja, monochroom kan ik het nu niet meer noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten