In mijn studententijd in Groningen had je op de Grote Markt de Italiaanse ijssalon Talamini. De nieuwe Ernest van der Kwast - net verschenen, lag in een hoge stapel bij Van Stockum te Den Haag - gaat over een Italiaanse ijsmakersfamilie te Rotterdam met de naam Talamini. Daar heet de ijszaak Venezia.
Ik houd erg van de boeken van Van der Kwast, begonnen met Mama Tandoori over zijn Indiase moeder. Hij heeft groot gevoel voor familiedrama en krankzinnige details. Haarscherp maar liefdevol. Daarna las ik een korte verhalenbundel van hemf, Giovanna's navel met de levensverhalen van oudere single Noord-Italiaanse dorpsbewoners. Die levensverhalen zijn op de een of andere manier scherper, omdat de mensen in de afgelegen dorpen niet meegaan in de egaliserende globale mediacultuur van nu.
Deze Italiaanse ijsfamies en hun passie voor de meest verleidelijke smaken zijn ook een fenomeen. Hoe ze vanaf de jaren dertig over Europese steden uitwaaierden maar elke winter weer terugkeerden naar hun dorp. En het vak van vader op zoon doorgaven. Hoe hard het werken was van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
Hoofdpersoon van dit boek is de oudste zoon uit zo'n familie die een andereweg in slaat; de literaire wereld in gaat, als organisator van internationale poëziefestivals. Zijn broer doet de ijssalon alleen en praat niet meer met hem.
Het boek begint dat de oude vader, 80 inmiddels, straalverliefd wordt op een roodharige kogelstootster die hij op tv ziet. En zijn vrouw belt haat zoon daarover die ergens in Schotland in het kader van een poëziefestivals in een hotelkamer zit. Ach, het is weer helemaal raak, dit boek.
Achterin dit boek staat een bibliografie over het fenomeen Italiaanse ijsfamilies. Ik krijg er onmiddellijk zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten