Is getekend

De hele werkdag loopt in het honderd want ik ga midden overdag een auto kopen te Oss. Ik maak mijzelf wijs: dat valt wel mee, maar Oss is een uur. Een uur heen, een uur terug, een uur verkoopgesprek, een half uur proefrijden, een half uur contract.

Ik denk nog: hoe voert men een koopgesprek met een autoverkoper, ik kan toch niet die beginzin van de garage gebruiken ('En, is het een beetje een lekker autootje?') maar wat dan wel!? Het gaat echter vanzelf. 'Wat is het verhaal van de auto?' En daarna: 'Wat ga ik allemaal tegenkomen het komende jaar?' 'Wat kunt u met mijn oude auto?' 'Mag ik een proefrit?' 'En hoe nu verder?'

Hij heeft ook zo zijn vraagstukken. U bent die meer de jongste, zegt hij, komt u die auto nog wel uit? En: Moet uw man niet ook even komen proefrijden? En die 322500 km op de teller, heeft ú die allemaal gereden? Nou, allemaal... zeg ik, maar wel veel. Ik zal eens op de aankoopbon kijken.

Hij vertelt hoe het leven van zijn garage + werkplaats veranderd is door internet. Hij is meegegaan met de nieuwe tijd en zet ook elke auto die hij te koop heeft online. Vroeger kreeg hij alleen klanten uit Oss, die de gekochte auto dan ook bij hem in onderhoud deden. Nu krijgt hij ongeduldige klanten uit het hele land, die direct antwoord op een mailtje verwachten. E-mailen zit hem duidelijk nog niet in het bloed. 'U belt tenminste nog', prijst hij mij.

Hij gaat nu nog een extra sleutel bestellen en twee remblokken vervangen, en dan krijg ik een belletje. Ik op mijn beurt moet op zoek naar mijn Kentekenbewijs Deel 3, ik moet zorgen dat ik voldoende euro's kan pinnen en dat ik die dag twee auto's verzekerd heb. Dan geeft hij me een briefje vol nummers en codes mee.

Thuis vind ik op de aankoopbon uit 2008 een kilometerstand van ruim166.000. Dat is  dus 156.000 km in zeven jaar ofwel 22.000 km per jaar geweest. Ja, allemaal zelf.

De oude bolide gaat naar de sloop, zei hij nog. 'Daar ben ik heel eerlijk in'.