My bike, is a very very very fine bike... Ik kreeg hem op mijn veertigste verjaardag in Amsterdam-Noord van de vriendinnen. Wat was ik verguld. Ik was van plan woeste fietstochten te maken door de wandelpaadjes van het Twiske, en misschien wel over de Veluwe, maar na twee keer had ik dat wel weer gezien.
Nu is hij mijn Utrechtse stadsfiets. Ik fiets er heel hard op. Dat maakt de afstand Zuilen-Utrecht Centrum behapbaar. Hier staat-ie aan de Bemuurde Weerd, waar mijn woensdagzangkoortje is. Er zijn vandaag maar zes koorleden, vorige week waren we nog met tien. Een heeft haar pols verstuikt, een was haar huissleutels kwijt, een was te zwanger, en een kwam niet meer. 'We moeten ons maar niet te veel aan elkaar hechten', zeg ik. 'Wél!' reageert de dirigente. 'Wél hechten!'
En buiten wacht mijn bike op mij, als een trouwe hond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten