Als ik niet te misselijk ben ga ik ter afleiding van het zieke lichaam een aflevering kijken van Grace & Frankie. Als troost heb ik (weer) een proefabonnement genomen op Netflix. Ik weet nog dat ik dat eerder ooit ook deed en na afloop van de proefmaand het abonnement weer opzegde omdat het zo verslavend was. Bingewatchen. Vergeleken met toen is het gebruik nóg verslavender, want zodra een aflevering afgelopen is wordt de volgende opgestart.
Bobby vertelt ondertussen geanimeerd over de dagboeken van Hans Warren, over het eeuwige hetzelfde van Hans Warren en Mario Molegraaf, de dure etentjes, de ruzietjes, de uitstapjes. Hij heeft alle delen van die dagboeken, behalve één, die is nooit nergens meer verkrijgbaar. Nu we hem ook lid hebben gemaakt van de bibliotheek (in verband met al die grote letter boeken voor zijn moeder) kan hij eindelijk ook dat ene deel lenen en lezen.
Eigenlijk lijken Grace & Frankie wel op die dagboeken. Het gaat over twee dames van in de zeventig, wier echtgenoten hen verlaten hebben voor elkaar. De mannen hadden al 20 jaar stiekem een relatie. Hun ex-exgenotes Grace (gespeeld door Jane Fonda) en Frankie (gespeeld door Lily Tomlin) zijn samen in het strandhuis beland, en leren elkaar steeds meer waarderen. De mannen zijn Robert (gespeeld door Martin Sheen) en Sol (gespeeld door Sam Waterston). Het is allemaal heel raak en grappig. De gebeurtenissen, de dialogen, de ingewikkelde relaties, de ontwikkelingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten