Klantenservices

Vandaag staat onder meer op het lijstje dat ik wat abonnementen ga afzeggen. OP NRC Handelsblad heb ik sinds twee jaar een digitaal abonnement en op zaterdag de papieren krant in de bus. Dat begon met een aanbieding van 13 euro per maand, het werd na een jaar 24 euro en toen 31. Ik mopperde tegen de klantenservice dat ik het te duur vond voor een digitaal abonnement, maar het argument was steeds: weet u wel wat kwaliteitsjournalistiek kost? Ja dat weet ik. 

Maar ja, het is ook wat je wilt en kunt uitgeven. En Bobby heeft de Trouw al. En in de slipstream van het abonnement op Trouw kunnen we digitaal op Topics, het digitale platform van de kranten van de Persgroep, waaronder de Volkskrant. Dus de abonnementen neem ik een keer per zoveel tijd kritisch door en de bladen die ik niet genoeg blijk te lezen zeg ik op. Dat doe ik mijn hele leven al zo. Om het uitdijen er abonnementen tegen te gaan.

NRC kun je niet per mail opzeggen, dat moet telefonisch. En alleen op kantoortijden. Dus dat staat op mijn lijstje things to do today van vandaag. Ik ben toch zo dol op dat lijstje. Het jongmens aan de lijn zegt: 'Maar we willen u niet kwijt. We snappen heus wel dat u die 31 euro te veel vindt. Wil u niet dit, wilt u niet dat, wilt u niet terug naar die actieprijs van 13 euro?' 'Ik wil mijn abonnement opzeggen', zeg ik, 'u dwingt me dat telefonisch te doen, hier ben ik, mag ik mijn abonnement opzeggen, alstublieft?' 'Ja mevrouw. Per 4 april.'

In mijn achterhoofd hoor ik al die managementspeak van de afgelopen decennia, conferenties over innovatie, onder meer het verkopen van digitale producten. Alle argumenten voor en tegen. Mensen willen heus wel betalen voor digitale producten, als de prijs maar klopt. Als je maar need to know brengt. Inderdaad.