Gelezen: Onder de paramariboom door Johan Fretz. Hij won een paar weken geleden met dit boek de Boekhandelsprijs. Het is nu de vierde keer dat die prijs uitgereikt is, en ik was altijd benieuwd wat boekverkopers voor een boek zouden kiezen, anders dan de jury’s van prestigieuze literaire prijzen. Het blijken altijd boeken over maatschappelijke kwesties, hoe die uitpakken in de levens van gewone mensen.
Johan Fretz herinner ik me uit 2010, 2012, toen de economische crisis was uitgebroken en er grote bezuinigingen waren aangekondigd, onder meer op de cultuur. Halbe Zijlstra was ineens minister van cultuur en schrapte tientallen muziek- en theatergezelschappen. Deze Johan kwam net van de kleinkunstacademie en sprak bij manifestaties. Indringende welbespraakte optredens bij Pauw & Witteman. Hij beloofde onze eigen Obama te worden, hij schreef een roman 2025 over dat hij dat jaar tot president verkozen zou zijn. Heb ik toen gelezen.
Hij is èn cabaretier èn schrijver. Idealist. Soms succesvol en soms even niet. Nu door deze prijs ineens weer in de spotlights.
Het is een mooi leuk boek. Hij is de zoon van een Hagenees en een Surinaamse. Moeizame jeugd, ouders in moeizame omstandigheden: alcoholist en ggz-problemen. Hij bruin met een zeer gemengde afkomst, helemaal Hollands aan wie wel iedereen vroeg ‘waar kom je vandaan?’ Voor de dit boek ging hij voor het eerst naar Suriname, hij heeft er een optreden, hij gaat een paar dagen alleen en een paar dagen met zijn moeder. Zijn hele levensgeschiedenis komt langs. Prachtig geschreven. Als hij optreedt wil je luisteren, als hij schrijft wil je lezen.
Lekker van deze week weg dat ik weer ga lezen. Weer interesse in wat anders dan mijn eigen wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten