Thuis voelen

Terwijl de stad en het land aan het herstellen is van de aanslag en wij ons herstellen van een verlies van de oude (schoon)mama en een weekje ziek in een huisjespark, herneemt het normale leven zich weer. Ik krijg een bzorgde mail van de Australische vriendin van afgelopen september. Het bijkomen is hier toch anders dan in Christchurch Nieuw Zeeland waar een Australische rechts-extremist in een moskee is gaan schieten. Hier moeten we ons verhouden met een verhaal dat ergens tussen terrorisme, criminaliteit en psychiatrie en verslaving in hangt.

Ik ga na twee weken afwezigheid weer naar de Zender waar ik nu anderhalve maand ofzo actief voor ben. Het is een hele uitdaging. De Zender is een grote vrijwilligersorganisatie met een lange geschiedenis en een gegroeide wijze van werken met veel mensen en ongeschreven wetten en regels. Aardige mensen, gek van bijzondere muziek. Wel een hele uitdaging  om in dit universum je weg te vinden.

Om mijn cv te verbreden heb ik een paar doelstellingen geformuleerd waar ik nu aan werk. Die zijn: een nieuw onderwerp leren kennen en een nieuwe organisatie, en meedoen. Thuisvoelen. Vandaag zeg ik desgevraagd tegen de directeur dat ik nog niet zo goed weet of ik het wel leuk vind. Dat het een beetje veel zoeken is en zwemmen. Dat ik graag wat leiding en feedback zou willen. Dat ik graag zou weten of hij het leuk vindt en de moeite waard wat ik doe en maak? Of hij wellicht wat suggesties voor me heeft.

En dapper voort maar weer.