Gekeken naar de Japanse film ‘’Shoplifters’. Uitgezonden door de VPRO en nu te zien bij NPO Plus en NLZiet. Hij draaide een tijdje terug in het Louis Hartlooper toen ik daar een paar keer met de Bayerische Freundin films ging kijken omdat zij een Cinneville pas had gekocht. Onze smaak voor films bleek niet helemaal overeen te komen. Op zich was het een soort van belevenis om haar keuzes te zien, maar ze waren niet de mijne. Zo wilde ik graag naar ‘Shoplifters’ maar dat wilde zij dan weer niet. Waarom niet, vroeg ik nog, en zij kon/kan het niet aanzien als er nare dingen met kinderen gebeuren, en zij dacht dat dat hier het geval was.
Dat is niet wat ik zie. Officieel is het niet in de haak wat er gebeurt, maar het is allemaal heel liefdevol en wat is er mis mee als je het vergelijkt met situaties waar het allemaal officieel wel in de haak is. Hier wordt een ‘familie’ geportretteerd die in de traditionele zin des woords geen echte familie is. Een stel van in de veertig, beetje sloebers, wonen met drie kinderen in een klein huisje bij oma, die een pensioentje heeft en het stel heeft af en toe baantjes. Die kinderen zijn op hun pad gekomen, in de steek gelaten of mishandeld door hun echte ouders. Veel benodigdheden krijgen ze door winkeldiefstal, en de kinderen zijn er ook zeer bedreven in. Verder is het allemaal heel gezellig en liefdevol. Maar ja het gaat allemaal smooth, tot oma overlijdt. Dan hebben ze geen recht meer om in dat huisje te wonen en krijgen ze de politie achter zich aan.
Ik heb erg genoten van deze prijswinnende film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten