Word ik eentonig? Weer een stukje omgespit. Daar kan de armetierige rododendron dan uit de pot in de volle grond. Linksonder op de foto.
Ik vind het werken in de tuin heel metaforisch voor het leven zelf, oude dingen die verwijderd moeten worden om ruimte te maken voor iets nieuws. Ook al kost het verwijderen wat moeite. Elk omgespit stukje (ik probeer 1 m2 per dag) geeft enorm veel lucht en ideeën. Dan moet ik niet moedeloos gaan kijken hoeveel ik nog moet, maar wat het tot nu al opgeleverd heeft. De tuin hoeft niet radicaal anders, maar een beetje meer van mij.
Na een troostend kop thee ga ik ook nog een half uurtje gras knippen. Want dat schiet ook uit de grond. En het is niet gewoon gras, het is van alles. Op zich wel leuk levendig. De grasmaaier kan de bodem en het gras absoluut niet aan. Een half uurtje gras knippen geeft ook al weer een opgeruimd gevoel. En om mij heen allemaal fluitende vogeltjes…
Wel sneu is dat de jonge kolen die ik drie dagen geleden in de volle grond gezet heb zijn opgepeuzeld. Twee rode kooltjes in de dop, twee spitskooltjes en twee broccoli’s. Daar moet ik maar mee ophouden. Van de sla zijn de vreetzakken tot nu toe afgebleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten