De Whatsapp loopt over van de Vrolijk Pasen-plaatjes en -wensen. Vooral de dames van de gym (25) en de naaste tuinburen (10) doen dat. Gelukkig de straatapp niet. Ik heb nauwelijks een Pasen-idee. Op Witte Donderdag waren we in de Woudkapel in Bilthoven, op Goede Vrijdag was Bobby naar de Oranjekapel op Zuilen, maar toen had ik al geen zin meer. En Pasen zelf wil ik echt niet. Het feest van de Wederopstanding, dat weet ik niet. Natuurlijk zingen ze ook nergens meer de paasliederen van mijn jeugd.
‘Mijn Verlosser hangt aan ‘t kruis, en Hij hangt er mijnentwegen, mij ten zegen…’
Pasen. Ooit werd ik uitgenodigd op een Paasontbijt. Ik wist niet van Paasontbijt, het was een tafel vol voor mij vreemde mensen, veel gele etenswaren en versierselen en het duurde de hele dag. Halverwege de dag werd er gewandeld. En daarna wijn gedronken. Het was wel leuk.
Ook dit jaar heb ik weer niets Paasachtigs bedacht en geregeld. Woonwinkelen wil ik ook niet. Gelukkig heeft Bobby’s zus zich met man en zoon uitgenodigd, wat ik leuk vind. Met hen gaan we dus gourmetten. Maar verder krijg ik van al die Vrolijk Pasen-berichten de neiging om me diep mislukt te voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten