Zaterdag tuindag

Naar de tuin. Één klein ding doen en dan op het bedje liggen. Dat is toch verrukkelijk! Zoals ik het me voorgesteld had. Totale rust en ontspanning. Bij de Chinese zusters in het zaterdagochtend-winkeltje koop ik hun andijviekweeksels, maar die plantjes zijn nog heel kwetsbaar, zegt ze, daar zijn de slakken dol op. Die ga ik thuis verder opkweken. Als dat al helpt tegen de slakken. 

Verder koop ik bij Vechtweelde twee traytjes blauwe lobelia voor tussen de phlox (en tussen de lelies, die ik vorig jaar ergens geplant had. Tot mijn grote vreugde komen die lelies weer op.) Ik weet niet wat ik ervan vind: lobelia’s en phlox om en om. Is dat tuttig of juist wat ordelijker, waar ik in mijn wilde tuin zo’n behoefte aan heb? We gaan het zien, als ze aanslaan.

De artisjok komt nog niet op. Daar wacht ik smartelijk op. Indrukwekkende plant is dat. 

In de stukjes opgeschoonde border zijn hoopjes groen die ik niet graag weg schep. Dat is volgens de determineer-app de Grote Pimpernel. Die mag blijven. 

Tenslotte een gesprekje met de ijverige en doortastende tuinbuurvrouw, die ik de hele winter niet gezien heb. Ik wilde me nog verstoppen, maar dat gaat daar niet. Er is ook geen enkele reden toe; ze is heel aardig. Het is alleen dat ze zo hard werkt en ik het liefst wil liggen.