Door het tuindagboek van Jan Wolkers ga ik me wat verder oriënteren op boeken over moestuinieren. Literaire boeken en educatieve boeken. Er is zo veel. Ik heb me daar tot nu toe wat afzijdig van gehouden omdat ik graag maar wat aanrommel in plaats van studeren en een productieve moestuin. Zoals Wolkers werkt. Dat inspireert me. Wat ik al meerdere keren dacht maar nog niet gedaan heb: hij koopt als eerste een toverhazelaar.
Maar door de titel van een boek dat Reenske me vasthoudend aanraadt Duurzaam handboek voor de luie tuinier door Loethe Olthuis) (helaas heeft de bibliotheek dat niet) ga ik me daar toch ook wat op oriënteren.
Omdat ik ben gaan spitten en hoop dat zij ook gaat spitten, zegt zij dat zij daar niet zo voor voelt en dat de nieuwe zienswijze níet spitten is. En nu kom ik het tegen onder de term ‘no-dig gardening’. Het duurt even voor ik dat ‘no-dig’ in de naam van een Nederlandstalig boek De ongespitte tuin herken als níet spitten. Eerst lees ik ook omgespitte, maar er staat ongespitte.
Enfin, het niet-spitten is een nieuwe aanpak voor moestuinen, niet voor bloementuinen. Ik lees (oude) argumenten voor het spitten (inderdaad de reden waarom ik spit): 1. het zou de grond luchtig houden, zodat wortels meer zuurstof krijgen, 2. je werkt onkruid onder en voegt zo organisch materiaal toe aan de bodem, 3. Het geeft een ordelijke indruk.
Wat die no diggers zeggen en doen: ze leggen zwaar karton op de ondergrond, gewoon óp het gras, daarop gooien ze een dikke laag compost, en daarop nog wat hooi of stro of dode blaadjes. Je groente groeit daar als een tierelier op, doordat er geen licht bij komt gaat het onkruid gaat dood, en het karton vergaat. Inmiddels heb ik er diverse filmpjes over bekeken. Vrij overtuigend. Ik herinner me nu ook ineens dat de ijverige tuinbuurvrouw vorig jaar ook allemaal houten raamwerken had gemaakt met daarop karton. Ik had het niet herkend als zodanig, maar die past deze werkwijze toe.
Maar ja, ik hoef helemaal geen echte moestuin. Ik wil een paradijselijke weelderige bloemen- en struikentuin, waarbij stukjes groente, daar in elk geval spitten. Maar mijn ‘akkertje’ en mijn nog om te spitten nieuwe ‘akkertje’ zóu ik inderdaad via deze methode kunnen doen.
Het is zondagochtend vroeg. Mijn hielspoorvoet is weer voldoende hersteld van de lange wandeling eergisteren, door mijzelf schoolziek te verklaren gisteren ben ik nu helemaal uitgeslapen en weer energiek, ik moest maar weer even naar de tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten