Het herordnen van de iPod neemt vele avonden in beslag, maar het schiet op: ik ben nu van 5400 nummers terug naar 3400. En ik wil niet meer losse nummers, maar vooral hele cd's en duidelijke categorieën. Want als ik dan in het kapelletje lig te luisteren wil ik een moie selectie religieuze, klassieke, meditatieve en/of wereld muziek.
Hoe ontzettend veel vrijdagavonden ik op LimeWire zat muziekjes te downloaden, tot diep in de nacht? Ontzettend hebberig was ik, zoveel mogelijk wilde ik hebben. Graaien. Ik genoot ervan maar het was ook een verslaving waar ik niet mee kon stoppen. Gek werd je ervan. Het wachten op welke nummers wel en niet beschikbaar kwamen bij de peers ksotte veel tijd, en daarna het ordnen na het downloaden was het meeste werk, want al die gratis nummers hadden geen goeie metadata. En de muziekindustrie corrumpeerde zelf muziekbestanden om de gebruikers te frustreren. Het is nog maar zo kort geleden, nu heb ik die drang helemaal niet meer. LimeWire bestaat nog steeds, zie ik nu.
Maar - realiseer je je dan - al die muziekjes die je nu rücksichtslos weggooit heb je ooit ergens om verzameld. Al die liefhebberij. Al die schoonheid in een plat apparaatje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten