Oranje

Wat een deceptie is de wedstrijd Nederland-Duitsland. Ik kijk met Leen en haar moeder. Wij doen tijdens de wedstrijd ook het leven zelf, de taal van Marten Toonder ('minkukel') en poëzie tijdens de wedstrijd. Onder andere 'De achteraffers' van Annie M.G.

Ekfa ondertussen kijkt buitenshuis met de voetbalclub. Ik geloof dat de stemming daar zó mineur is dat ze - per sms - ons om gedichten begint te vragen.

Met deze foto op de Facebook-pagina van Dia kan ik weer lachen. Hij komt van de site  van de Boeddhistische Omroep. De beelden van het Oranje-legioen in Charkov waren om niet te vergeten, maar men kan ook aan iets anders denken als men aan oranje denkt.

Voor wie het gedicht niet kent en graag te pas en te onpas reciteert:

De achteraffers

Had ik dat beter maar niet moeten zeggen?
Had ik dat maar beter niet moeten doen?
Zo denken wij ... de achteraffers
Had ik dat moeten verzwijgen, toen?

Had ik de wasman een fooi moeten geven?
Had ik dat achteraf nou maar gedaan.
Had ik met Adriaan moeten gaan leven,
of zou dat achteraf fout zijn gegaan?

Had ik die hoed liever niet moeten kopen?
Had ik achteraf naar Marie moeten gaan?
En had ik toch beter maar kunnen gaan lopen
in plaats van zo lang op lijn negen te staan?

Had ik die keet achteraf kunnen sussen?
Had ik naar ’t asiel moeten gaan met die poes?
En had ik me niet moeten laten kussen
- nu achteraf - door die kerel in Goes?

Wij achteraffers, wat zijn we toch moeilijk
En - achteraf - voor onszelf nog het meest.
Had men ons niet beter op kunnen hangen ?
Dat had achteraf nog het beste geweest.

Annie M.G.Schmidt