Behalve een oponthoud van een kwartier te Emmerich waar we moeten overstappen gaat de reis naar Frankfurt voorspoedig. Ik vind dat de mensen maar veel mopperen over die overstap. Dat zeg ik ze ook. Mopper toch niet zo, mopper ik, we hebben maar een kwartiertje vertraging.
Zoals altijd ontstaat er ook dit jaar alras een grote saamhorigheid in de trein. Beste vrienden word ik met mijn overbuurman, een Zuid-Afrikaan, biochemicus, op weg naar een congres te Heidelberg. Vorige week was hij nog in Australië, vertelt hij, en nu weer dit. Maar ze hebben veel geld gekregen uit Europa voor hun onderzoek en de geldgevers willen het brein achter het onderzoek kennen. Big data, ook hier.
We praten haast de hele reis door, het houdt niet op. Over ons vak, het Zuid-Afrikaans, de literatuur, de trein, congressen. Ga mee naar Frankfurt, zeg ik. Vinnie vindt het haast een one night stand. Dat vind ik dan weer niet, maar het is wel erg leuk. Ik weet 's mans naam niet eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten