The morning after

We hebben hartverscheurend prachtig afscheid genomen van RoRo7. Vandaag zit ik met een lichte kater helemaal alleen op de redactie. De backoffice doet het ineens niet. Eerst doet-ie het wel, en dan ineens niet. Zomaar niet. Ik ben een bericht aan het plaatsen en kan geen foto uploaden. verder doet internet het wel. 'Neem contact op met de host', verschijnt in beeld.

Maar dat mag niet, ik moet via OD.  

OD is niet op haar plaats en kan niet meekijken. Zij vraagt: 'Wat heb je gedaan?' 'Niets', zeg ik, 'ik heb niets gedaan. Opeens doet hij het niet meer.' Ik voel me net een kind dat iets fouts heeft gedaan en bij voorbaat in de verdediging schiet. Bang dat niemand haar gelooft. OD moet naar haar computer en die opstarten. Dat duurt even. 'Bij mij doet de backoffice het wel', zegt ze. Dat zul je altijd zien. Zij weet het ook niet. Ik moet de Helpdesk maar bellen, zegt ze.

'Lucie Theodora? Ik heb geen Lucie Theodora in mijn systeem', zegt de Helpdesk. Het klinkt naar een nieuwe jongen. Hij snapt mijn vraag niet, maar ik kan het niet beter uitleggen dan ik doe. Hij wil inloggen op mijn computer om mee te kijken, maar zijn verzoek om in te loggen verschijnt niet op mijn scherm. Hij raakt geirriteerd en zegt: 'Doet u de computer maar uit en aan, wen als het dan nog niet werkt dan belt u maar terug.' 'Blijft u aan de lijn?', vraag ik, 'anders moet ik het wéér uitleggen.' 'Dat maakt niet uit',  zegt hij. Zo'n dag.

Ik doe de computer aan en uit. En dan doet alles het weer.