Ik had me het niet helemaal gerealiseerd, maar nu het biebje er staat ben ik er ineens beheerder van. Buurman Jeroen heeft het getimmerd en geplaatst, maar ik moet er boeken in doen. en dan maar hopen dat andere mensen er niet alleen maar boeken uithalen, maar ook boeken in doen. Gelukkig krijgen wij op het werk veel boeken. Ik neem een stapeltje boeken voor het biebje mee naar huis, leg ze even op de bartafel en dan ziet Bobby ze. Hij houdt nogal van boeken. 'Mag ik even kijken voor je ze in het biebje zet?' 'Natuurlijk', zeg ik. En wat denkt u? Hij wil ze graag allemaal houden. Dat kan ik hem natuurlijk niet weigeren, maar voor heb biebje schiet het niet op.:
Mensen lopen er langs (vooral de hondenuitlaters) en kijken verbaasd. Beetje wantrouwig. Buurman Jeroen heeft er houten opschrijfbordjes en een zwarte dikke stift aan gehangen.
Vandaag heeft iemand op zo'n bordje geschreven: 'Kan er een bordje bij hoe het deurtje open gaat?' Ik ruk aan het deurtje en het gaat inderdaad niet open. Ik ruk harder en harder, en dan schiet het los. Het klemt enorm. Wat een verantwoordelijkheid, maar wel geweldig: beheerder zijn van een buurtbiebje. De boeken ga ik niet meer vooraf aan Bobby laten zien. Hij kan in het vervolg zelf uit het biebje scoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten