Van de week is het zover en wordt het nieuwe tafelblad bezorgd. Ik moet de hele dag thuis zijn, want wanneer Utrecht op de ronde door Nederland stond kunnen ze niet zeggen. Maar het nieuwe tafelblad is nog erger afgeragd dan de eerste. Dit hoeft u niet om te wisselen, zeg ik. Ik zou het ook niet accepteren, zegt deze chauffeur tot mijn vreugde. De vorige hield zich wijselijk op de vlakte.
Wij en Heerenveen hebben het inmiddels tamelijk gehad met elkaar. Ze willen de tafel terughalen en ons het geld teruggeven. U bent niet geschikt voor deze tafel, zeggen ze. Maar wij willen die tafel graag, alleen met glád hout. En de onderkant van de tafel is wél glad.
Ik praat met steeds meer stemverheffing wegens het onbegrip van de telefoniste die er ook niets aan kan doen. Het lijkt wijzer dat Bobby vandaag maar gaat bellen. Hij praat echter ook steeds luider, hoor ik. De andere kant is het zat, dat zegt de man ook, en hij luistert niet meer. Maar wij zijn echt geen zeikerds, zegt Bobby wanhopig.
Ik ben er al lang aan toe om het te accepteren, want ik vind het verder een hele leuke tafel.
Wat blijkt nu? Dat raggen is een extra handeling die wordt uitgevoerd om die tafelbladen 'doorleefd' te maken. Dat wil de horeca graag. Waarschijnlijk hebben wij in de showroom in Heerenveen een vrij gaaf exemplaar gezien. Maar kunnen we dan niet een óngeragd exemplaar krijgen, smeekt Bobby. De eigenaar haalt diep adem, en belooft ons een glad exemplaar. Over zes weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten