Op de RKK is een documentaire over de verhuizing van de monniken van Abdij Sion naar Schiermonnikoog. Afscheid en een nieuw begin.
Er woonden tot en met deze maand nog zeven monniken, waarvan drie in de tachtig. Het ging niet meer daar, waar ooit tientallen monniken woonden. Te groot, te veel werk, te veel zorgen. Onlangs verkochten ze de abdij aan een oecumenische leefgemeenschap, die veel van de oude kloostertradities en de gastvrijheid in ere willen houden. En de monniken zitten nu met vier in een nieuwbouwwoning op Schiermonnikoog, waar ze een nieuw klooster(tje) willen beginnen. De echt oude broeders zijn naar Westmalle verhuisd. De cameraploeg volgde ze een jaar.
Van de zomer waren we nog bij dat klooster. De familiedag in de tipitent was daar. Eind jaren 70 logeerde ik er, met Marg. We waren 20, 21. Het was heel goedkoop voor studenten. Ik had geen idee wat dat was, zo'n klooster, en wat we daar deden. Inmiddels snap ik er iets meer van. Zelfs van de trek naar het monastieke leven. Mijn eigen kamer voelt nu als een warme veilige kloostercel, waar je tot jezelf kunt komen.
In de documentaire ziet je de monniken in die witte pijen lopen met een niet-passende winterjas eroverheen. Met de bus, de trein, de veerpont, op het strand. Eigenlijk zien traditionele moslimmannen er ook zo uit, in zo'n witte jurk onder de winterjas.
Deze vier gaan nu vanuit dat nieuwbouwhuis proberen daar een klooster te stichten. Zou het lukken? Zou er nieuwe aanwas komen? Kinderen lopen langs hun huis. Monniken, dat hebben ze nog nooit gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten