Zingdingen

Peeq en ik zijn een beetje ongelukkig. We vinden dat de juf van het meditatieve zingen veel te veel rare dingen op ons uitprobeert. De cursus heet Heerlijk Zingen, en daar waren we op af gekomen, maar daar komen we helemaal niet bij terecht. Ze doet oefeningen met aanraken en voelen en pasjes en stapjes en klapjes. 

Voldoende tijd om je een rare melodie en rare ritmes eerst eens even goed eigen te maken slaat ze tegenwoordig over. Dus je blijft maar een beetje mee miemelen. En ze wil ons elke keer kleine solo's laten doen, in de hoop dat we tot volle bloei geraken, maar minstens de helft van de mensen wil zich juist verschuilen in het geheel van stemmen en klapt dicht. Voluit zingen, Heerlijk Zingen, dat is het niet. 

In de war raken is niet erg, zegt de zangjuf,die ziet dat we er niet gelukkig van worden. 'Uit chaos worden de mooiste dingen geboren'. Na afloop zeg ik flink tegen Peeq: 'Je kán het ook als een geschenk opvatten, dat ze ons uit onze comfortzone haalt.' Maar Peeq heeft al een goed gesprek gehad met een vriendin, waarom ze in godsnaam deze cursus af zou maken.