Gentle Rain

Al jaren speel ik piano uit nog maar één pianoboek en het wordt eerlijk gezegd een beetje laf. Slap. Het zijn bekende klassieke stukken in sterk gesimplificeerde arrangementen. Het klinkt echt leuk en je hoeft er geen moeite voor te doen. Maar ik ervaar aan het pianospelen dan ook geen enkele uitdaging meer. 

Jaren geleden, toen ik de piano net gekocht had en pas begon, leende ik uit de OBA (Openbare Bibliotheek Amsterdam) pianoboeken voor beginners: klassiek, jazz en ragtime. De stukken die doenlijk leken fotokopieerde ik en verzamelde ik in een multomap. Op eenzame avonden studeerde ik me suf. Het ging best lekker, herinner ik me. Het is zulke leuke muziek: nummers als Gentle Rain, en Ain't She Sweet en Fly Me To The Moon, ook weer in relatief simpele arrangementen. Foutloos spelen lukte me nooit, maar ik kwam een heel eind, en als het een beetje lukte was ik heel gelukkig.

Inmiddels is het vele jaren geleden dat ik uit die multomap speelde, en het is helemaal kwijt. Het zit niet meer in mijn geheugen en niet meer in mijn vingers. Het spelen gaat buitengewoon moeizaam. Ook bij nummers waarvan ik me herinner dat ik die vrolijk en zwierig speelde. Dat is wel een schok, ben ik dement? Laten ik het als een stimulans zien om het weer op te pakken.

Hier speelt ene Jeannette Romeu het nummer Gentle Rain, voor gevorderden, vanaf 2'38.