Als je om 01 uur in de nacht al die glazen en borden en schalen en pannen staat af te wassen, af te drogen en op te ruimen dan denk je wel even: volgend jaar doen we het misschien niet weer, maar dat gevoel gaat voorbij. Het is gewoon erg leuk om te doen: het vriend(inn)en-Kerstdiner.
Vroeger probeerden we nog wel eens de Nachtmis, roept Will in herinnering, maar dat was nog in het centrum van Amsterdam, en daar was het zó vol in de Kerstnachtdiensten dat je er toegangskaarten voor moest bestellen. Anders kwam je er niet in. Na een paar keer tevergeefs een Nachtmis gezocht te hebben is dat programma-onderdeel in het slop geraakt.
Nu lees ik op Facebook dat er gisteravond wel 220 mensen bij de Kerstnachtdienst van de Jacobuskerk hier op het Prins Bernhardplein waren (en weer een pleidooi dat de kerk dus niet dicht mag).
Het was weer mooi. Er waren enige oude getrouwen en enige nieuwe gasten. Bobby glorieert met zijn enorm uitgebreide menu en uitgelezen wijnkaart, ik ben ondersteunend, de versiering, de lichtjes, het tafeldekken, de bediening en het opruimen.
Het is gewoon weer erg leuk en lekker en gezellig en een waardevolle traditie. En ook: aan het eind met die afwas even onverdragelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten