Besmet

Eindelijk is het zo ver: we hebben een besmetting in huis. Bobby is de klos. Ik was vanmorgen al zelftests gaan halen omdat hij zo lelijk hoestte, maar ik had niet verwacht dat hij meteen zou gaan testen. Maar terwijl ik in mijn kapelletje een beetje zit te tekenen bij een mooi muziekje komt hij binnen. 'Ik ben positief.' ' O.'

Wij zijn volstrekt onervaren, realiseer ik me. 

En net vanavond zouden we uit eten bij een Griek in Rotterdam Ommoord, samen met de andere mantelzorgers van de inmiddels 99-jarige Auntie. Dat samen uit eten doen we nu één keer per jaar, en dat is heel leuk. Schade. Afzeggen dus. Dan alle mensen informeren die hij de afgelopen dagen heeft gezien. Best veel. Dan ziekmelden bij het werk. Dan instructies zoeken.

Natuurlijk ga ik meteen ook testen, gelukkig is mijn test vooralsnog negatief. Het belangrijkste nu is te zorgen dat ik niet besmet raak. Dus als hij klaar is met iedereen informeren moet hij zich in de slaapkamer isoleren. En hij mag in de bibliotheek. Ik ga eerst maar eens lakens en handdoeken wassen. Ik moet een paar keer per dag alles (wastafels, kranen en deurkrukken) ontsmetten. Overal frisse lucht. Ramen open. 

Ik ga nog maar wat zelftests halen. En tissues. En ontsmettingsmiddel.

De Bayerische Freundin die bij het Oktoberfest in München harten zou verkopen, blijkt ook al een week in isolatie, opgesloten in haar meisjeskamertje.