Gospel

Naar de tentoonstelling ‘Gospel. Muzikale reis van kracht en hoop’ in het Museum Catharijneconvent. Ik had al een tijdje de aandrang en vandaag is het zo ver. Die totale overgave bij de gospel, dat is toch wel iets wat je af en toe mist in het bestaan. Doe ik eindelijk iets religieus/spiritueels, is het een stiltewandeling. Gospels zingen is wel de andere kant van het spectrum. 

Er is bij deze tentoonstelling veel te zien over de Amerikaanse roots van de gospel, die begonnen in de slaventijd op de plantages, maar ook na de afschaffing van de slavernij in de totaal gesegregeerde maatschappij. Het hopen op een betere wereld, op bevrijding uit de slavernij. Uiteindelijk werd de muziek de drager van de burgerrechten beweging in de jaren zéstig met Martin Luther King en Mahalia Jackson. Het inspireerde de soul, de jazz, de pop, de hiphop. Gastcurator bij de tentoonstelling was de enorme gospelzangeres Shirma Rouse.

Maar de gospel is ook groot - binnen zijn eigen systeem dan - in het Nederland van nu. Als je het in het echt in alle grootsheid zou willen beleven kun je naar de Amsterdam City Church.

Een jaar of wat geleden heb ik een tijdlang tevergeefs gezocht naar een gospelkoor voor iemand zoals ik en ik kon het nérgens vinden. Het kwam zo: de Bayerische Freundin had in München op zo’n koor gezeten en zocht zoiets in Utrecht. Ik kon niet geloven dat het niet bestond, maar het was inderdaadniet te vinden. En nu blijkt er toch zo’n koor te bestaan en wel in Woerden: het Miracles Gospelkoor onder leiding van een jonge dirigent Chesron Ledes.

Er zijn bij deze tentoonstelling opmerkelijk veel bejaarde bezoekers met stokken en rollators en rolstoelen die in de weg staan of lopen, niet met de audio-apparatuur kunnen omgaan. Grr.

De tentoonstelling:

https://www.catharijneconvent.nl/