Weer bij Favié

De lente is aangebroken. Eindelijk. Met Wilma een fietstochtje gemaakt door het Amsterdamse Bos, de pont over het Nieuwe Meer genomen en geland bij Chez Favié, waar ik sinds Kerst niet meer geweest was.

Favié is een van mijn favoriete locaties. Het is zo'n plek met eigenzinnige karakters onder het bedienend personeel en een volstrekt eigen sfeer. Net zoals de cafés Eijlders en De Pieper, en de restaurants Divan (Turks) en Cilubang (Indonesisch) bij ons in de buurt. Er komen mensen van alle sociale klassen. 'Dat heb je niet in Utrecht,' zegt Wilma bezwerend, 'Amsterdam is the one and only.'

Vandaag is het bij Favié een drukte van jewelste. Zowel de honden als de gasten als de eigenaren is de lente in het hoofd geslagen. We genieten alles wat er te genieten valt: koffie, appeltaart, kippensoep, broodjes kroket en glazen droge witte wijn. En de drukte met de honden en de mensen.

Meneer Favié zegt wanneer ik kippensoep bestel: 'Ik zal The Who weer voor u opzetten. En ik beloof u: hoe later het wordt, hoe luider...'

'Weet u dan nog dat ik hier de dag voor kerst was, toen u die dvd van The Who draaide?' vraag ik ongelovig. 'Dat is bijna vier maanden geleden!'

'Jazeker,' zegt hij. 'Dat was een prachtige middag. En u hebt er daarna toch een stukje over geschreven op internet?'

Wauw, ik heb een lezer! In het wild! In het Amsterdamse Bos!

The Who bij Chez Favíe