Jong groen

Ik kan u natuurlijk wijsmaken dat ik een weekendje naar Zweden was, maar het was maar het Zandmeertje in de Emmerdennen. Wel mijn lievelingsmeertje.

In mijn herinnering lag het midden in het bos en was het moeilijk te vinden, maar nu ligt het op een kruispunt van regionale wegen, vlak tegen de wijk Emmerhout aan, die midden in het bos gebouwd werd. Daardoor komen er bij het meertje nu relatief veel mensen met honden. Nou ja veel... Voor wie het Vondelpark gewend is is het natuurlijk niets. Nada. Maar toen ik klein was bestond Emmerhout nog niet.

De oude moeder kan geen dagmarsen meer maken, maar om het Zandmeertje komen we nog wel heen. Dat doen we dan ook elk bezoek. En elke keer is het er weer anders, maar wat blijft is dat het water in het Zandmeertje zwart en mysterieus is. Het zal wel een venige bodem hebben, en helemaal geen zand, zoals de naam doet vermoeden. Prachtig is ditmaal het prille jonge groen.

Sinds afgelopen najaar heeft een groep middelbare Polen, bouwvakkers neem ik aan, de oprit naar het Zandmeertje gevonden om hun weekend stuk te slaan: jeu de boulend, met goedkope pilsjes en goedkope shag. Ze veegden het pad helemaal schoon met takken en gingen toen hartstochtelijk spelen. Ze hadden veel lol. Dat was leuk. Polen hebben trouwens andere jeu de boule-ballen dan de Fransen: groter, en niet van metaal.

Vorig jaar reden ze allemaal nog in Poolse auto's, nu kwamen ze allemaal in een nieuwere wagen met een Nederlands kenteken. De zaken gaan zeker goed.

Over het Zandmeertje