In Rialto draait deze week Persepolis, de animatiefilm van de Iraanse stripauteur Marjane Satrapi, van wie ik een paar weken geleden al het boek las, haar autobiografische strip over haar jeugd in Iran. Eigenlijk had ik vanavond beter op de bank kunnen gaan liggen, maar de rest van de week komt het niet meer van de film, Hani501 had 'm met klem aangeraden, dus ik gong.Het is zo hartverscheurend prachtig, de drama's van de wereldgeschiedenis te zien door de ogen van een meisje, getekend door een jonge vrouw. Het meisje is zo herkenbaar als meisje, ze is gelovig, zoekt de waarheid en zoekt rechtvaardigheid, plaatst alles wat ze ziet en hoort in haar eigen beperkte en zeer dwingende perspectief.
De geschiedenis van Iran is allesbehalve vrolijk en lichtvoetig, maar de manier waarop Satrapi de islamitische revolutie door de ogen van de kleine Marjane brengt, is dat op een wonderlijke wijze weer wel. Dat maakt strip en film ondanks de loodzware thematiek zeer aangenaam te ondergaan. Persepolis vertelt over Satrapi's jeugd in Teheran, de revolutie en de gevolgen, haar ervaringen als middelbare scholier in Wenen, haar terugkeer naar Iran, en haar uiteindelijke verrek naar Parijs. Strips zijn een bijzondere vorm om je te informeren over historische en politieke kwesties. Persepolis is daar een heel geslaagd voorbeeld van. Zeer aanbevelenswaardig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten