Bohinj is inderdaad prachtig. Bohinj is de naam van het meer en de regio. De plaats waar wij zitten heet Ribčev Laz. Het meer is een groot diep meer vol forellen en omlijstingen vol Alpen. Ik wil hier nooit meer weg. We hebben een eenvoudig appartement gevonden met een groot bed, een ruitjesbank en een badkamer met een schuine wand, waar je steeds je hoofd aan stoot, maar het geeft allemaal niets. Er is een groot terras en overal klinken vogeltjes. Beren heb ik nog niet gezien.
Vandaag zijn we eerst maar eens om het meer heen gelopen. Eerst had ik nog last van de witte benen, maar ach, er lopen hier toch voornamelijk senioren. Het zou twee uur lopen zijn, maar we deden er ruim vier uur over. Nu zijn we kapot, maar we zien er wel al heel relaxed en gezond uit. Wat gaat dat snel!
De keuken is een beetje Oostenrijks in dit deel van Slovenie. We hebben al twee keer goulash gegeten en een keer schnitzel. Dat wordt vast wel anders bij Ljubeljana. Maar voorlopig wil ik hier nog niet weg. Er worden allemaal watervallen beloofd als je je een eindje de bergen in begeeft en halverwege het meer gaat een kabelbaan stijl omhoog (hu!) naar ski-oord Vogel, waar je prachtig kunt wandelen, naar het schijnt, met verre uitzichten op al die Alpen.
Bart: Paulien Cornelisse s Taal is zeg maar echt mijn ding is wel aardig. Ik lees het geamuseerd, ze kan goed schrijven, is geestig en raak, het is echt een boek voor OSM, al die ergenernissen aan lelijke taal die iedereen bezigt. Maar ik mis een beetje zelfreflectie. Hoe gaat ze zelf met de taal om? Ik voel me best betrapt af en toe, hoezeer je onbewust onwillekeurig je in sommige modes meegaat, maar dat moet zij dunkt mij ook doen. Nu is haar aanwezigheid een beetje die van een schooljuf.
Dit blog wordt hopelijk vervolgd. Ik zit nu aan een achterlijke computer in het Hoofdhotel, die steeds uitvalt. Het toetsenbord staat links naast de computer (model 1999), ik moet steeds om het hoekje kijken wat ik geschreven heb. Heb nu overal kramp en spierpijn. Ik hoop dat ik een andere computer vind.
Vandaag zijn we eerst maar eens om het meer heen gelopen. Eerst had ik nog last van de witte benen, maar ach, er lopen hier toch voornamelijk senioren. Het zou twee uur lopen zijn, maar we deden er ruim vier uur over. Nu zijn we kapot, maar we zien er wel al heel relaxed en gezond uit. Wat gaat dat snel!
De keuken is een beetje Oostenrijks in dit deel van Slovenie. We hebben al twee keer goulash gegeten en een keer schnitzel. Dat wordt vast wel anders bij Ljubeljana. Maar voorlopig wil ik hier nog niet weg. Er worden allemaal watervallen beloofd als je je een eindje de bergen in begeeft en halverwege het meer gaat een kabelbaan stijl omhoog (hu!) naar ski-oord Vogel, waar je prachtig kunt wandelen, naar het schijnt, met verre uitzichten op al die Alpen.
Bart: Paulien Cornelisse s Taal is zeg maar echt mijn ding is wel aardig. Ik lees het geamuseerd, ze kan goed schrijven, is geestig en raak, het is echt een boek voor OSM, al die ergenernissen aan lelijke taal die iedereen bezigt. Maar ik mis een beetje zelfreflectie. Hoe gaat ze zelf met de taal om? Ik voel me best betrapt af en toe, hoezeer je onbewust onwillekeurig je in sommige modes meegaat, maar dat moet zij dunkt mij ook doen. Nu is haar aanwezigheid een beetje die van een schooljuf.
Dit blog wordt hopelijk vervolgd. Ik zit nu aan een achterlijke computer in het Hoofdhotel, die steeds uitvalt. Het toetsenbord staat links naast de computer (model 1999), ik moet steeds om het hoekje kijken wat ik geschreven heb. Heb nu overal kramp en spierpijn. Ik hoop dat ik een andere computer vind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten