Barebacking

Op de een of andere manieren zijn schalkse gesprekken met onschuldige erotische lading altijd weer leuk. We hebben een etentje en het gesprek gaat over álles. Wonen, werken, gezinnen, ethiek, zelfrespect, meebewegen, op je punt staan, familiedrama's, echt onderhoudend. Maar du moment dat het over Arie Boomsma gaat ontstaat er iets saamhorigs licht hysterisch, wat iedereen van hem vindt, of hij nou knap is of niet. Objectief knap of stom vanwege dat wattige lachje. Geen enkele wanklank, dát is zijn wanklank. Is míjn mening. Saai.

Anyhow. In de trein terug gaat het ineens over barebacking. Hoe wat en waar we daar op komen ben ik kwijt. Vinnie brengt het woord denk ik in. Wat? zeg ik. Weet je dat niet!?! Hoongelach is mijn deel. Bien zegt snikkend van de lach: 'Dat weet zelfs ík!' Maar ja, zij heeft op de Wallen gewoond. Hoe schrijf je dat woord? vraag ik. Want alleen als ik het weet hoe je het schrijft kan ik erover bloggen. Ze blijven maar lachen. Back packing, probeer ik, en bear backing, en ze lachen zich bijkans dood. Ik geloof dat de hele coupé meelacht mee om die dame die niet weet wat barebacking is. Ik link maar even naar Wikipeadia als dienst aan die lezertjes, die het ook niet weten. Fijn toch, om ook eens Onschuldig te zijn.