His First Sony

Nu heb ik er echt één. We hebben het over de e-reader. Eigenlijk heb ik er twéé gescoord, maar een heb ik net aan Vinnie doorgegeven. Hebben hebben hebben! sms't Vinnie. Hebberig. Hij moet vanavond naar het Concertgebouw, maar dreigt te laat te komen vanwege de e-reader. Volgende week gaat hij naar Buenos Aires en hij wil alleen maar e-books mee. In Wat Voor Wereld Leven Wij, verzuchten wij grijnzend.

Vandaag was de lancering van de Sony e-reader, waar ik alles al weken van wist, maar niet over mocht schrijven op straffe van 50.000 euri. Echt een opgewonden dag. Rode konen. Omdat ik mij de afgelopen week had ingezet om met iedereen vrienden te worden en steeds de eerste te kunnen met het voor het vak relevante nieuws kreeg ik de laatste dagen steeds meer embargo-persberichten. En dan is het de kunst om al die vriendschappen te behouden maar toch ook een beetje te pesten. Doet me denken aan het spel Barricade. Speelde ik vroeger vaak met verve. Hoog spel. Verbondjes sluiten en dan op zeker moment verraden.

Wat een opwinding rond het tussen de regels door lezen van persberichten, duidelijk door meerdere partijen opgesteld. Gladde teksten die nergens liegen, maar wel graag de kwesties die nog niet opgelost zijn onder het tapijt schuiven. Kwestie na kwestie duikt op. En wij schrijven en bellen en praten. Straks de bezoekersstatistieken eens bekijken. Genieten onze lieve lezertjes net zo van deze dingen als wij? Je hoopt het maar! (Ja, de bezoekersstatistieken zijn de hoogste ooit!)

Nu moet de e-reader eerst 4 uur aan de stroom. Dat is mooi. Dan kan ik ondertussen afkoelen en koken. Ik denk nu ineens: Luigi, jouw luisterboeken moeten natuurlijk ook op de e-reader! Want er kunnen 10.000 boeken op, maar wie wil nu 10.000 boeken? Er kan ook muziek op. MP3. Dat vermindert de kloof tussen leeslezen en luisterlezen enorm! Hebben jullie al plannen hieromtrent?

Vinnie blijkt blijkens Facebook vóór het Concertgebouw toch nog tijd te hebben om een foto te (laten?) maken van zichzelf en zijn Sony.