Dobberen in het Twiske

Zondagmiddag moeten we kiezen: of op verjaardagsvisite bij een neefje in een achtertuin van een doorzonwoning in een Vinexwijk met allemaal aanverwante kinderrijke gezinnen en een barcebue, of echt naar buiten. We heen en weren een beetje voor de vorm, enerzijds-anderzijds-maar-toch enzo, maar eerlijk gezegd is de keus gauw gemaakt.

Nu ik het naturistenwezen in Maarsseveen heb leren kennen wil ik dat ook wel eens exploreren in de buurt van Amsterdam. Het wordt Het Twiske. Het naaktrecreëren is anders hier. Het is veel geheimer. Het naaktstrand is helemaal achterin / bovenin Het Twiske, je moet een eind lopen vanaf de allerlaatste parkeerplaats. Er zijn wel toiletten, maar geen versnaperingen. Maar voor de inwendige mens is het sowieso slecht geregeld in Het Twiske. Op dit naaktstrand zijn minder gezinnen, eigenlijk vooral oudere echtparen. Groespsgewijs. Gezellig luidruchtig aanwezig Amsterdams. Een groep speelt jeu de boule. Maf gezicht, al die oude doorgebruinde lijven van de achterkant, met in de handen zilveren jeu de boule-ballen.

Vroeger kwam ik veel in Het Twiske, toen ik er in de buurt woonde. Het is een geweldig weids landschap, en dat onder de rook van Amsterdam. Ben altijd nog beetje sentimenteel. Maar jet naakstrand was niet mijn favoriete stek. Wij gingen altijd naar het eennaverste strandje, maar dan had je wel uitzicht op het naturistenstrand, waar zeker doordeweeks en buiten het seizoen ook in de weekend vaak mannen-alleen stonden te hunkeren en/of te rukken.

Het is mooi in het bloeiende riet. Eén wanklank is een drol. Is het een hondendrol of een mensendrol? Zitten die mannen-alleen hier 's avonds behalve te hunkeren en te rukken ook te poepen? Tweede wanklank is de blubberige bodem. Vanaf het piepkleine zandstrandje heb je misschien twee meter nog zand op de bodem, daarna volgt zuigende zwarte blubber. Hú.

Schilderij Marja de Bruijne