dinsdag 4 augustus 2009

Dobberen in de Noordzee

Vanmorgen om 06.45 (sic!) gaat de telefoon. Wilma. 'Ben je je oefeningen aan het doen?' vraagt ze. 'Eh nee, nog niet, ik lig nog in bed.' Ja, dat krijg je als je zo opgeeft over je matineuze leefstijl. 'Ga je mee naar Parnassia, na het werk?'

Dat lijkt me een heel goed plan. Daarmee volg ik meteen een van de adviezen van Fysio op. 'Jij moet niet hard gaan zwemmen', zegt Fysio, 'jij moet dobberen.' We gaan een avondje drijven en dobberen in de Noordzee.

Dobberen en drijven betekent allebei 'door eene vloeistof gedragen worden'. Uit een oud woordenboek: 'Drijven is het algemeene woord. Dobberen heeft het bijdenkbeeld, dat de op- en neergaande beweging der vloeistof zich aan het voorwerp meedeelt. Een licht bootje dobbert op de rivier. Een zwaar houtvlot drijft.'

Dobberen is mooi. Op je rug in het water, tenen omhoog en eindeloos op de golven deinen. Heerlijk water is het. Nu realiseer ik me dat de vrouw van de foto van gisteren ook in het water hangt te dobberen. Wat die foto verwarrend maakt is dat de afgebeelde dobberende vrouw een jurk draagt. Het helpt inderdaad. Al dobberend verdwijnen de pijntjes als sneeuw voor de zon.

Geen opmerkingen: