Vandaag heb ik de wekelijkse leerdag. Oefendag in 'langzame tijd'. Wat gebeurt er als ik geen plannen maak? Geen doelen stel? Geen agenda af te werken heb? Ik heb al wel vastgesteld dat ik ook op 'vrije' dagen voortdurend plannen maak. En dat ik uiteindelijk het gelukkigst word van helemaal niets doen. Beetje muziek draaien, theetje drinken, vers eten maken. Dus probeer ik gedurende de gehele leerdag geen gehoor te geven aan de impulsen om plannen te maken. Die impulsen zakken grappig genoeg ook best snel af.
Maar ja, hoe verglijdt zo'n leerdag? Ben alweer om zes uur wakker. Zal ik een wandeling door het Vondelpark gaan maken? Om half zeven? Of naar het Amsterdamse Bos. Of naar het strand? Prachtig allemaal, het ochtendgloren. Zal ik een nieuw paspoort halen? Of stel ik dat nog even uit? Zal ik vandaag dan een nieuwe tv gaan kopen? Of ga ik lezen en peinzen en vanmiddag ergens dobberen. Het is er warm genoeg voor.
Maar ja, hoe verglijdt zo'n leerdag? Ben alweer om zes uur wakker. Zal ik een wandeling door het Vondelpark gaan maken? Om half zeven? Of naar het Amsterdamse Bos. Of naar het strand? Prachtig allemaal, het ochtendgloren. Zal ik een nieuw paspoort halen? Of stel ik dat nog even uit? Zal ik vandaag dan een nieuwe tv gaan kopen? Of ga ik lezen en peinzen en vanmiddag ergens dobberen. Het is er warm genoeg voor.
Eerst maar eens het hoofdstuk over 'Tijdnood' uit Je Leven en Je Werk van Anselm Grun. Hij zegt wel heel wijze dingen over. 'Een van de meest voorkomende klachten die ik bij seminars voor leidinggevende hoor luidt: "Ik heb geen tijd. De tijd gaat steeds sneller. Ik kom tijd te kort.' Seminars over tijdmanagement worden heel goed bezocht. Daar leren managers hun tijd goed te structereren en optimaal te gebruiken. Dat is zeker goed, maar door uitsluitend tijdmanagement krijg je niet meer tijd. In tegendeel. Als je permanent probeert om te tijd te managen ervaar je hem gemakkelijk als opponent. Je werkt ertegenin, je werkt er niet mee samen. Het gevolg is: een reusachtige tijdsdruk, omdat het tijdbudget immers altijd zo goed mogelijk moet worden gebruikt.'
Zijn pleidooi is de tijd niet als tegenstander te ervaren, maar als geschenk dat je elke dag opnieuw krijgt. Hoe je tijd ervaart hangt af van je innerlijke instelling. Als je probeert zoveel mogelijk te doen in zo weinig mogelijk tijd merk je dat er weinig overblijft. Wanneer je echter helemaal in het 'nu ' leeft, dan vind je jezelf terug in de tijd. Het is de kunst om alle taken af te handelen niet meer tegen de tijd in maar en samen met de tijd.
Tijd is niet bedoeld om alleen te werken, maar ook voor andere dingen. Dus moet je hem wel goed structureren. Want wanneer jij de tijd goed structureert zal hij niet je opponent worden, zegt Grun. Maar dat betekent niet dat je je tijd moet volproppen. Altijd tijd inruimen voor 'langzame tijd': mediteren, wandelen, luisteren naar muziek. Van die waarheden. Tuurlijk weet ik dat. En nu waarmaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten