De draak komt ik de laatste tijd met enige regelmaat tegen als thema. De eerste keer was bij Lisette 't Hooft in haar boek Alchemie van de liefde waarin zij man-vrouw-liefdesrelaties analyseert, kort door de bocht beschrijft zij vrouwen als draken en mannen als robots. En hoe dat elkaar in de weg kan zitten en hoe dat dan toch weer goed kan komen.
Daardoor getriggerd kocht ik laatst het boek De wijsheid van de draken door Bernhard Moestl. Dat gaat over het bedwingen van de eigen innerlijke draak. Maar Moestl heeft het over een heel andere draak dan 't Hooft. Een boeddhistische draak. Dat is de draak die al je gedachten beheerst en ermee op de loop gaat, die heel erg tegen je kan werken, maar die je als je goed je best doet en meneer Moestl volgt ook te vriend kunt maken. Ik vond 't een beetje vagig en ben na een twintigtal pagina's afgehaakt.
Waar nu dan weer deze Tibetaanse draak voor staat? Het is afbeelding naar een altaarstuk. Dus ongetwijfeld heeft hij een diepspirituele betekenis. Op een drakensite valt te lezen: 'De Tibetaanse draak is bij veel mensen bekend om zijn vuurspugende adem. Ze komen bij plekken waar geen mensen wonen voor. Sommige kunnen praten. Een volwassen draak is 13 meter lang en 3 á 4 meter groot. Ze zijn bijna allemaal rood en hebben als wapen scherpe klauwen waar ze prooidieren mee kunnen wurgen. Ze jagen op de yeti maar eet meestal jaks.' En nog een andere drakensite meldt: 'De Tibetaanse draak (Draco Montanus) die hoog in de Himalaya leeft heeft vier poten maar geen vleugels. En dat is eigenlijk gek voor een draak die op het dak van de wereld woont.'
Eigenlijk is ze wel leuk, de draak. Speels, vurig, briesend, stomend, beetje bedreigend misschien voor wie er bang voor is, maar ook wel weer leuk gek. En draken kleuren is feest.
Eigenlijk is ze wel leuk, de draak. Speels, vurig, briesend, stomend, beetje bedreigend misschien voor wie er bang voor is, maar ook wel weer leuk gek. En draken kleuren is feest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten