Viva Almira

Geweldig: alle sopranen en alten zingen nog steeds 'Víva Almíra' als ze met zijn allen via de grote draaideur het Concertgebouw verlaten. 'Víva! Víva Almíra Víva Víva!' Staccato. En strálend.

Het is wel haasten en stressen om om acht uur sharp in de Koorzaal daar in Oud Zuid te zijn, maar geen centje spijt dat ik mij voor de nieuwe reeks 'Zing & Beleef Händel' heb ingeschreven. Het is een even groot feest als 'Zing & Beleef Bach' was. En dat was allemaal passiemuziek, lijden. Heel heerlijk. Maar bij Händel - heb ik nu al door - is het palet aan emoties veel breder. Want we zingen ook een Passie: 'Ach, wie hungert mein Gemute' uit Brockes Passion.

Hans Veldhuizen, de dirigent is weer even leuk en enthousiasmerend als vorig seizoen en alle dames die vorig jaar een beetje besmuikt dol op hem waren zijn dat nu schaamteloos.

Waar ik ook geheel blij om ben: ik heb een nieuwe onverwachte zangvriendin: Leen. Ik heb haar vrijdag gemaild en zij zei onmiddellijk Ja. Ik wist het. Ik hoopte het. Leen houdt van alles, net als ik, en ze zegt nooit nee, net als ik - vroeger. Nu trek ik dat niet meer, maar Leen trekt het nog. Ekfa had het al gelezen op mijn blog: Lucie Theodora zoekt een zangvriendin. Leen heeft geen idee van 'Zing en Beleef Händel', maar ze houdt van Händel en van Brahms ('Zing en Beleef Brahms' start in januari) en ze doet dapper mee. Het eerste nummer zingt ze nog een octaaf te laag, ze bromt zogezegd een beetje, maar daarna gaat ze dapper door op althoogte. Ook verrukt: dat we dit kunnen!